Η βουβωνοκήλη αποτελεί τη συχνότερη μορφή κήλης. Τα συνηθέστερα συμπτώματα που οδηγούν έναν ασθενή με βουβωνοκήλη στο γιατρό είναι η συνεχής παρουσία, ή η διαλείπουσα εμφάνιση διογκώσεως ή/και άλγους στην περιοχή.
Η βουβωνοκήλη δημιουργείται πολύ συχνότερα σε άνδρες απ’ ότι σε γυναίκες. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι είτε συγγενής (εκ γενετής) είτε επίκτητη (εμφανίζεται μεγαλώνοντας).
Η αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης είναι σχεδόν πάντα χειρουργική. Ακόμη και μικρού μεγέθους κήλες με ελάχιστα συμπτώματα, απαιτούν χειρουργική επέμβαση, διότι ο κίνδυνος των επιπλοκών είναι άμεσος και η όλη κατάσταση μπορεί να γίνει επικίνδυνη.
Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαβάνει:
1. την κλασική ανοικτή μέθοδο με ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων χωρίς τάση με ειδικό συνθετικό πλέγμα μεταξύ των μυϊκών στρωμάτων εντός του βουβωνικού πόρου (π.χ. μέθοδος κατά Lichtenstein-tension free)
Ευμεγέθης οσχεοβουβωνοκήλη δεξιά
(προεγχειρητική εικόνα)
Ενδοδερμική ραφή μετά από ανοικτή αποκατάσταση βουβωνοκήλης
(μετεγχειρητική εικόνα)
2. την λαπαροσκοπική τεχνική TAPP με πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (διακοιλιακή προπεριτοναϊκή αποκατάσταση)
Λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης με την τεχνική TAAP (διεγχειρητική εικόνα)
3. την ενδοσκοπική τεχνική TEP διαμέσου των μυϊκών στρωμάτων του κοιλιακού τοιχώματος, χωρίς πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (ολική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση)
